(i. A.). 1. Büyüklük, ululuk: Azamet-i İlâhîye = Tanrı’nın ululuğu. (Bu mânâ ile başlıca Tanrı hakkında kullanılır; insan hakkında kullanıldığı zaman aşağıdaki ikinci mânâya gelir): 2. Kibir, gurur, büyüklük taslama, bencillik: Bu adamın da azameti çekilir şey değildir. 3. Debdebe, tantana: Geçit resmi pek azametli oldu.
veya AZAMETLÜ (i.). 1. Büyük, ulu, celâl sahibi: Ey azametli Allahım. 2. Kibirli, kibirlenen, mağrur: Azametli adamdan kimse hoşlanmaz. 3. Tantanalı, debdebeli: Azametli bir alayla.
