(i. «bezmek» den). Bezmiş, bıkmış, usanmış, bezginlik getirmiş, meyus.

(i. F.). Bıkmış, usanmış, bezmiş.

(i. A.) Tanrı’nın insanı yaratıp onlara «Elestü bi-Rabbiküm» dediği zaman. Elestü = Değil miyim? ROı-ı elest = Elest günü yani insanın yaratılmasının başlangıcı.

(s.) canından bezmiş gibi, cansız; alakasız, uyuşuk, tembel.

s., f. yorgun, usanmış, bıkkın, bezgin; yorucu, yoran, usandırıcı, sıkıcı; yorgunluk belirten; f. yormak, yorulmak; usanmak, usandırmak; bezmek, bezdirmek. wearily z. canından bezmiş bir halde; yorgunlukla. weariness i. bezginlik, yorgunluk, usanç.

s. dünyadan bezmiş.