(i.). Çarpılmak işi. (bk.) Çarpılmak.

collision. being hit.

(f.). T. Eğrilip bükülmek: Bu direk çarpıldı. 2. Yüzünü buruşturup münfail olmak, değişmek: Bu sözü işitince çarpıldı. 3. Cin tutmak, cin şerrine uğramak: Gece ağaçların altında dolaşma, çarpılırsın. 4. İnmede olduğu gibi bedenin bir kısmı eğrilmek, yerinden oynamak, tutmaz olmak: Ağzı, eli, ayağı çarpılmış.

to be multiplied. to be robbed. to become paralyzed. to become crooked/warped. to warp. to be offended.

to be hit. to be robbed. to become paralized. to be offended.