(i. A.) (c. ehvâ) (yukarıdaki maddede geçen «hava» kelimesiyle karıştırmamalıdır). 1. Arzu, istek, meyil, heves. 2. Aşk, alâka. 3. Hevâ ve heves = Şehvet, sefâhat: Nefs ü hevâya tâbî bir adam. Hevâ ve hevesi yolunda varını sarfetti (bu mânâ ile ekseriya aynı mânâdaki nefs veya heves kelimeleriyle beraber kullanılır). 4. Övünme, Ar. tefâhur. (bk.) Hevâ.
(i. A.) (c. ehvâ). 1. Arzu, meyil, heves. 2. Aşk, alâka. 3. Nefsânî zevkler, sefâhet: Nefs ü hevâya tâbi adam. Hevâ ve hevesi yolunda varını sarfetti (bu mânâ ile ekseriya «nefs» veya «heves» kelimesi beraber kullanılır ki, aynı mânâdadır). 4. Övünme, Ar. tefâhur, temeddüh. (bk.) Havâ, hevâ.
(i. F. «peresten» fiilinden olup birleşik kelime teşkiline girer). Tapan, tapınan, ibâdet eden. Hudâ-perest = Allaha tapan. Ateş-perest = Ateşe tapan. Büt-perest = Puta tapan. Mey-perest = İçkiye çok düşkün.
