(ka ile) (i. A. «beka» dan mas. 1. Daim ve baki etme. bırakma: lbkay-ı nâm etmek = İyi ad bırakmak, adının daima hatırlanmasına sebep olacak hayırlı bir iş yapmak. 2. Yerinde bırakma, kendi hâline terk, dokunmama: Bu gazelin üç beytini çizip ikisini ibka etmişler. 3. Bir memuru azletmeyip görevini tasdik veya azlinden hemen sonra görevine geri verme: Memuriyetinde ibka olundu. İbkaen tayin etmek = Eski görevini tasdik etmek.