1.Aciz bırakma, karşı çıkmaya ve ya yarışmaya girişmeye cesaret edemiyecek bir halde bulundurma: Kur’an Ayetlerinin inmesi, Arap sihirlerini İcâz etti. 2.Kimsenin yapamıyacağı ve herkesi Aciz bırakan hârikulâde şey, keramet, mucize: Icâz-ı Kur’an, Hadd-i İcâza varmak.
(i. A. edebiyat). Sözü kısa ve özlü söylemek, ıtnâb zıddı: Icâz yoluyla meramını ifade etmek. İeiz-ı muhil = Maksadın anlaşılmasına eksiklik getirecek derece ve surette kısaltma.
(i. A. T. musiki). Türk musikisinde biribirine çok benzeyen, hepsi hicâz dörtlüsü veya beşlisi ile yapılan 4 basit makama (Hicâz, Zengûle, Uzzâl ve Hümâyûn) verilen ad.
