(i. A. masdar) (e. Ihtiyârât). 1. Seçme, tercih, intihap: İçlerinden bunu ihtiyâr ettim. 2. Kabûl etme, katlanma, razı olma: İnzivayı ihtiyâr etti. en az kötü olanı ihtiyâr etmeli. 3. irâde, irâde-i cüz’iyye, kendine mâlik olup kendi isteği, arzusuyla hareket etme: İhtiyâr elden gitti. Kendi ihtlyâriyle bu işe karar verdi. Bi-ihtlyâr, bili-lhtiylr = istemeyerek, kendinde olmayarak, irâdesi elinde olmaksızın c. İhtiyârât = Takvimlerdeki, falan gün falan şeyi yapmalı gibi bâtıl hükümler.
(I.) (Arapça’dan). Yaşlı adam, koca, pîr, şeyh: İhtiyar adam, İhtiyar kadın, ihtiyarlar meclisi (esası galat olduğu için vaktiyle edebî dilde kullanılmayıp koca ve kocamak gibi hâlis Türkçe kelimeler tercih olunurdu. Müenneslnde ihtiyâre demek gülünçtür).
