(i. A. «kemâl» den masdar) (c. ikmâlât). Kemale erdirme, mükemmel etme, tamamlama, bitirme: Yarım kalmış binayı ikmâl etti. Eksiklerini ikmâle çalışıyor. İkmâl-i tahsil = Tahsiline başlanılan ilim ve fennin daha ilerisini öğrenmek üzere daha yüksek bir mektebe veya ihtisasa devam: Tahsilini ikmâl için Avrupa’ya gönderilen talebe («ikmal» in «itmâm» dan farkı şudur ki, itmâm’da yalnız bitirme maksat olduğu halde, ikmâl’de mükemmellik mânâsı da vardır).
(i. A. «kemâl» den masdar). 1. Bitirme, tamamlama, eksiğini tamarnlama, istikmâl-i esbâb-ı müdafaa. 2. Bir işin noksansız ve mükemmel olması, olgun hâle getirilmesi: Yolların istikmâli lâzımdır.
