(i. A. «mekânet» ten masdar-ı if’Al). Mümkün olma, olabilecek halde bulunma, iktidar dahilinde oluş: Bu işin imkânı vardır, mümkündür, olabilir. İmkânı yok = Mümkün değildir, olamaz, imkân dışındadır. Adem-1 imkân = Mümkün olmayış, imkânsızlık. Adim-Ül-imk&n = İmkânsız, Ar. muhâl (Türkçe imkânsız’ dan tercümedir).
