(i. A.). 1. Doyurma: İşbâ-ı muhtâein = Muhtaçları doyurma. 2. (kimya) Suyun bazı tuzları eritebildiği miktar ki, ondan fazlası konursa erimeyip dipte durur: işbâ hâlinde, işbâ derecesinde. 3. (e.) Arap şiirinde vezin ve kafiye için bir kelimeye elif gibi bir harf ilâvesi.
