(i. A. «ahz» den masdar). T. Edinme, kabûl etme: Bu kanunu ittihâz etmiştir; onu dost ittihâz etti: Dostluğa kabûl etti. 2. Addetmek, saymak, nazariyle bakma: Bunu kendisine kaide ittihâz etmiştir. 3. Kullanrwa, istimal etme: Şu iki odayı misafir odaları ittihâz ediyorum. 4. Düşünme, kurma, başvurma: Bunun önünü almak için bir tedbir ittihâz etmeli.

(A.) [ اتخاذ] alma. 2.kabul etme. 3.kullanma. 4.değerlendirme.

1.alınmak. 2.kabul edilmek. 3.kullanılmak. 4.değerlendirilmek.

1.almak. 2.kabul etmek. 3.kullanmak. 4.değerlendirmek.

(A.-T.) yurt tutmak, mesken edinmek.

karar almak.