Türkçe - İngilizce Sözlük
Türkçe Sözlük
Osmanlıca - Türkçe Sözlük
1.Karışabilme, birden fazla cismin karışıp bir cisim teşkil etmesi: Kimyevî imtizâc.
2.Birbirini tutma, uygunluk, uyuşma: İmtizâc-ı elvan = Renklerin uygunluğu.
3.Geçinme, alışma, uyuşma: O adamlarla imtizâc olunmaz. Karı koca arasında imtizâc olmazsa birlikte yaşamak pek müşkül olur.
4.Alışma, sıhhata uygun bulma: Oranın havasiyle imtizâc edemedim.
1.İnsan vücudunda akıntıların bir nisbete göre karışmasından ileri geldiğine inanılan hâl ve istidat: Mizâc-ı demevî, mizâc-ı lenfavî, mizâc-ı safravt; emzice-i beşeriyye; demeviyyü’l-mizâc.
2.Huy, tabiat, karakter: Sert mizaçlı bir adam.
3.Sıhhat, bedenin sıhhat ve hastalığa göre bulunduğu hâl: Mizâcınız nasıldır? NA-mlzâç = Keyifsiz, hasta.
