(i. A. «kerem» den smüş) (mü. kerîme) (c. kirâm). 1. Asalet ve şeref sahibi, zıddı: leîm: Kerîm bir adamdır. 2. Kerem ve cömertlik sahibi, cömert, lutuf ve ihsan sahibi: Kerîm olan adam vâdini borç sayar. 3. Büyük, yüksek, şan ve şeref sahibi, saygıdeğer, Ar. muhterem, azîz, muazzez: Kur’an-ı Kerîm; Ayet-i kerîme. Allah kerîm = Allah kerem ve ihsan sahibidir; Allah verir. Yokluğa karşı teselli tâbiridir.

kind. generous. magnificent. gracious.

(A.) [ کریم] cömert. 2.yüce.

(Ar.) (Erkek İsmi) 1.Kerem sahibi, cömert, verimcil. 2.Ulu, büyük. 3.Lütfü, ihsanı bol, ihsan yönünden ulu. 4.Allah’ın isimlerinden, “abd” takısı alarak kullanılır, (bkz.Abdülkerim).

(Ar.) (Erkek İsmi) - Keremi bol, cömert olan Aziz ve Celil Allah’ın kulu. - Kerim; Allah’ın isimle -rindendir. (bkz.Kerim).

(Ar.) (Kadın İsmi) - (bkz.Kerim).

(i. F.). Kerem sahibine ait.

(i. A.). 1. Ayet-i kerîme, Ayet-i Kur’aniyye. 2. Kız, kız çocuk: Kerîme hanım, kerîmenizi nikâhladınız mı? («Kerem» den saygı ve nezaket tâbiri olarak kullanılır. Kendi kızı için kullanmak doğru değildir, tevâzua aykırıdır; muhâtabın kızı hakkında kullanılır).

(A.) [کریمه] kız çocuk.

(Ar.) (Kadın İsmi) 1.(bkz.Kerim). 2.Âyet. 3.Kız evlat.

(a.t.i.) (Erkek İsmi) - (bkz.Kerim).