(i. A. «sedâd»dan if.) (mü. müseddide). t. Doğrultan, doğru yola sevkeden.

(1. A. «sed» den if.) (tıp). Tıkayan, kapayan, tıkanmış, kapanmış.

(I. A. «şiddet» ten if.) (mü. müşeddide). 1. Teşdîd eden, şiddetlendiren, kuvvet veren. 2. Şiddeti arttıran, azdıran, azdırıcı. Esbâb-ı müşeddide = (hukuk) Suçlu hakkında bir cezanın şiddetlendirilmesin! gerektiren hâller.

(i. A. fizik). Şiddetlendirici. (bk.) Müşeddid.