(I. A.) (c. sademât). 1. Çarpma, vurma, çatma: Gemi sadmeye uğradı, rıhtıma şiddetli bir sadme ile çarptı. 2. mec. Ansızın başa gelen felâket: işini yoluna koymuş iken bir sadmeye uğradı. 3. (kimya) Patlama, (tıp) Sadme-i mün’akise, ■adrru-l mukabele = Bir tesirden sonra onun zıddına ortaya ;ıkan şiddetli tesir, Fr. contreeoup.
