(i. F. pâre’den). 1. Bölük, kısım, kıt’a: Ekmek parçası, bez, kâğıt parçası. 2. mec. Ehemmiyetsiz ve adî şahıs: Kâtip parçası, esnaf parçası. Bir parça = 1. Bir kısım, bölük, bir parça kâğıt. 2. Az miktar, az şey, biraz, cüz’İ: Bir parça su, bir parça yemek. 3. Az vakit, biraz: Bir parça bekleyin, bir parça gezeceğim. Parça parça, bin parça = Birçok kısımlara ayrılacak şekilde kırık: Bardak elimden düşüp parça parça, bin parça oldu. Elmas parçası = Pek güzel ve parlak şahıs. Yedek parça = Bir makinanın bozulan kısımlarını değiştirmekte kullanılan parçalar.
to tear / to break / to pull sth into pieces. to tear / to cut to pieces. to piece. split. to smash. to shatter. to wreck. to break. to pare. to part. to dash. to chop. to demolish. to chop off. to crash. to decompose. to carve. to stave. to disintegrate.
(f ). 1. Parça parça olmak, doğranmak, ufak ufak kırılmak veya kesilmek: Kumaş öyle parçalandıktan sonra ne işe yarar? 2. mec. Çok çalışıp çabalamak, öteye beriye koşup çok uğraşmak: Zavallı adam bize ikram etmek için parçalandı.
break up. disintegrate. come apart. fall to pieces. break to pieces. go splinters. smash. go into splinters. go to pieces. break. crash. crumble. crush. decay. digest. disrupt. fly to pieces. rend. rupture. shatter. shiver. shred. spall. splinter. sp.
fragment. to be broken into pieces. to wear oneself out trying to please sb. to break. to break up. to tear. to fraction. to fission. to crash. to shatter. to rupture. to decompose. to crumble. to disintegrate. burst. jag. part. to come to pieces. fall to
