(TAHKİK) (ka ile) (i. A. «hakk» tan mas.) (c. tahkıykaat). 1. Bir şeyin hakikatini arama, doğru ve gerçek olup olmadığını meydana çıkarma: Siz bu meseleyi tahkik ediniz. 2. Bir şeyin doğru, gerçek, hakikî olduğunu meydana çıkarma, delilleriyle ispat etme: Bu, tahkik olunmuş bir meseledir. 3. Bir şeyin gerçeğini meydana çıkarmak için yapılan araştırma, inceleme, sorgu. 4. (hukuk) Tahkıykaak-ı ibtidâiyye = Ceza mevzularında yapılan ilk tahkikat.
