(TEBDİL) (i. A. «bedel» den masdar) (c. tebdilât). Değiştirme, başka bir şekle koyma. Tebdîl-i havâ = Sıhhatça görülen lüzum üzerine havası daha iyi bir yere gitme.
(i.) (yukarıdaki Ar. kelimeden). 1. Resmî bir görevli veye büyük bir insanın, hüviyetini gizleyerek gezmesi: Tebdil çıkmıştı, tebdil geziyordu. 2. Sivil polis hafiyesi Tebdîl hasekisi = Eskiden saray ahırları seyislerinin başı.
