(TEFRİK) (ka ile) (i. A. «fark» dan) (c. tefârîk). 1. Ayırma: Sürüden beş koyun tefrik etti. 2. Ayrı tutma, seçme: Evlâdımdan hiçbirini diğerlerinden tefrik etmem. 3. Meclis-i tefrik = İdare meclisine yeni üye seçmek için toplanan kurul. (bk.) Tefârîk.
