(TEFRİŞ) (i. A. «ferş.ten) (c. tefrîşât). 1. Döşeme, döşetme, yayma. Seccâdesini odaya tefriş edip oturdu. 2. Bir yerin zeminini döşetme, bir şeyle örtme. Merdiven önünü mermerle ve yemek odasını çini ile tefriş etti. 3. Bir evi döşetme: Yeni biten dairesini daha tefriş etmedi.
