(i. A. «fetş» ten) (c. teftîşât). 1. Araştırma, bir şeyin doğrusunu bulmak için her tarafını arayıp inceleme: Askeri teftiş etmek; okul, daire ve müzeleri teftiş etmek. Mahkeme-i teftiş = Eskiden evkaf-ı hümâyûn nezaretinde şeyhülislâmlığa bağlı şer’İ mahkeme. 2. (Teftiş memuru sözünden kısaltma). Müfettiş, teftiş ve inceleme memuru: Bİr teftiş gönderdiler (polis teşkilâtından evvel zabıtada «teftiş» memurları vardı ki, onlara yalnızca «teftiş» denilirdi).