(i. A. «nüzhet» ten) (c. tenzîhât). 1. Kabahat ve eksikliklerden arıtma: Nefsini tenzîh etmek. 2. Allah’ın bütün eksikliklerden münezzeh olduğuna inanıp bunu ikrar ve itiraf etme: Cenabı Hakk’ı tenzih eylemek.

(A.) [تنزیه] arındırma, uzak tutma, kusur kondurmama.

uzak tutmak, kusur kondurmamak.