(i.). 1. Tümsek yer, küçük dağ. 2. Zirve, bir şeyin en yukarısı. 3. İnsan ve hayvan başının ucu, en üstü: Tepesine vurdu. Kuşların başındaki hotoz gibi süs. Tepe atmak = Öfkelenmek. Tepeüstü = Başaşağı. Tepesi üstü dönmek = Bozguna uğrayarak geri dönmek. Tepeden tırnağa = Baştan ayağa. Kan tepeye sıçramak = Pek fazla hiddet etmek. Tepegöz = 1. Yukarı bakan. 2. Bir masal kahramanı.
