(I. A. «vech»den) (c. teveccühât). 1. Yüz çevirme, doğrulma, bir yere doğru hareket etme. 2. Gelme, yanaşma, Osm. takarrüb etme, nasip ve müyesser olma: Talih kendisine teveccüh etti. 3. Meyil, muhabbet, sevgi: Bana teveccühü yoktur.

favor. kindness. favour.

consideration. kind regard. directing / turning one's attention to. being directed / turned towards. attention. favour.