(a uzun) (i. A. «kabl» den if.) (mü. mütekabile). 1. Karşılıklı, karşı karşıya olan, biri diğerinin karşısında bulunan. 2. (matematik) Zevâyây-ı mütekabile = Biri diğerinin karşısında bulunan açılar.
(i. A. «akd» den if.) (mü. mûtekide). 1. İnanan, bir şeye itikadı olan: Tenasühe mûtekid bir mezhep. 2. İtikat sahibi, inancı doğru ve sağlam, dindar: MÜtekid bir zattır.
(i. A. «kudüm» dan if.) (mü. mütekaddime). 1. Karşılıklı, karşı karşıya olan, biri diğerinin karşısında bulunan, ileri geçen, baştaki: Bu iş diğerlerine mütekaddimdir. 2. Geçmiş eski, eskimiş. 3. Takdim olunan, sunulan, birinin önüne ve huzuruna götürülen: Filân tarafından mütekaddim hediyeler. (I. A. c. mütekaddlmîn). 4. Eski adam: Mütekaddimînin söylediğine bakılırsa, zıddı: müteahhir, müteahhirîn.
(a uzun) (i. A. «kurb» dan if.) (mü. mütekaribe). Yakın, birbirine yakın olan şeylerin herbiri. (edebiyat, Arûz’da) Bahr-i mütekaarlb = Her mısraında dört defa «feûlün» olan vezin, (matematik) Hutût-ı mütekaaribe = Bir noktaya doğru uzatılan çizgiler, Fr. convergent. (fizik) Eşi’a-i mütekaaribe = Bir noktaya toplanan ışınlar. Zıddı: mütebâid.
