(I. «uyumak» tan). 1. İnsan ve birçok hayvanlara her gün ve bilhassa geceleri gelen tabiî uyuşukluk hâli, Ar. nevm, Fars. hâb: Uyku uyumak. 2. mec. Gaflet, basiretsizlik, ileriyi görememe. 3. Cehalet, bilmezlik: Çinliler uykudaydılar. Uyku açılmak = Uyku sersemliği gitmek. Uyku basmak = Uyku hâli gelmek, istemeksizin uyumak. Uyku dağılmak, kaçmak = Uyku arzusu dağılıp artık uyuyamamak. Uyku kestirmek = Biraz uyuyarak uykuyu defetmek. Uykuya dalmak = Derin uyumak. mec. Gaflet uykusuna dalmak; uykuya varmak = Uyumak. Uykudan kalkmak = Uyanmak.