(i. A.) (mü. vahşiyye) (değişmiş bir kelime olup asıl Arapça’sı müzekker ve müennes için «vahş» tir). 1. Yabânî, ehlî olmayan: Vahşî hayvan, vahşî kedi. 2. Vahşî hayvan gibi yaşayan, çok iptidaî hayat yaşayanlar: Vahşî topluluklar. 3. İnsanlardan kaçan, ürkek: O çocuk pek vahşîdir.
